De balans

2014: het jaar waarin M. “made me an honest woman” door mij ten huwelijk te vragen (in het Okura Hotel!) en we niet lang daarna, op een regenachtige maar prachtige dag in april, trouwden met lieve mensen om ons heen in die mooie Roode Bioscoop. Het jaar waarin we een huis kochten en verbouwden en eindelijk verhuisden in de stromende regen en 30 graden. Met poes Mus die per ongeluk in de droger mee ging. Ook het jaar waarin Mus net niet het nieuwe jaar haalde en drie weken geleden naar de kattenhemel ging….Het voelt steeds alsof ze het huis uit is en elk moment terug kan komen.
2014, het jaar waarin June steeds ietsje later wakker werd in de ochtend (eindelijk!) En Zef moeilijk zijn bed uit te krijgen was om naar school te gaan. Waarin Zef al wat leerde lezen en schrijven en rekenen en June steeds meer van zich liet horen (“Zef, niette doeoeoen!”)

Wat was het een mooi jaar zeg. Er gingen weinig tot geen mensen in de zeer directe omgeving dood en we zijn allemaal gezond, zo ver we weten. Volgend jaar teken ik voor weer zo’n jaar (zonder de verbouwings- en verhuisstress…)
Dan graag met nog wat meer slaap, meer rust om te schrijven, meer vakantie, meer etentjes en een dansje hier of daar. Maar verder: kom maar op.

Sokken

“Ik zag zo’n boek over Auschwitz liggen bij de Bruna en had ‘m bijna voor David gekocht. Maar toen dacht ik, dan hebben we het weer de hele avond over de oorlog en de kampen en dat soort dingen. Dus toen werden het toch maar sokken. Zeg, hoe was jouw kerst Ida?”