Terug van twee weken vakantie zonder internet, televisie en nauwelijks bereik met mijn telefoon (af en toe een smsje als ik 1 of 2 streepjes bereik had). Wel veel natuur, bergen, koeien, kippen, wandelen, zwemmen, Franse marktjes, stadjes, heerlijke kazen en worstjes, spelen met Zef, met M en een wijntje in de tuin en veel lezen en nadenken. Wat was dat heerlijk.
Nu weet terug naar het echte leven. Bleh. Helemaal geen zin in. Met name omdat ik weer op zoek moet naar een nieuwe baan aangezien ik enkele dagen voor mijn vakantie (en een week na mijn functioneringsgesprek waarin nog alles koek en ei was, dacht ik…) plotsklaps te horen kreeg dat mijn functie werd samen gevoegd met een andere en dat ik geacht werd full-time te gaan werken. Zo niet, dan hielden mijn werkzaamheden daar op. Mijn baas weet dat full-time voor mij geen optie is, dus is het einde verhaal. Op een lompe, onnodige, flauwe manier. Zucht.
Maar goed. Eerst nog maar eens proberen het vakantie gevoel vast te houden, op de een of andere manier. Zef helpt daar wel mee, want hij is gaan praten in de afgelopen twee weken! En zegt nu onder andere…mama! Eindelijk. Het is mama voor en mama na. M wordt trouwens ook mama genoemd. Dus we zijn de twee mama’s. Hihi. En mama gaat vanavond een wijntje open trekken op het balkon met het Franse platteland nog vers in het geheugen, en doen alsof er morgen geen wekker gaat en de hele kermis weer begint. Ik zou zeggen: doe vooral mee.
Swaans Wereld 