Ongeluk voor de deur

Ik wilde net naar bed gaan en was me rustig hierop aan het voorbereiden, zodat ik goed zou kunnen slapen. Met die zwangerschap slaap ik steeds lichter namelijk. Ook moet ik ’s nachts 100x plassen, heb ik vaak darmkrampen en een kat die me steeds komt wakker porren, dus echt lekker slapen doe ik niet echt. Bovendien moest ik vroeg op om te werken.

Ik had net mijn tanden gepoetst, toen ik loeiende sirenes hoorde en blauwe zwaailichten voorbij zag komen. Ik keek uit het raam en zag binnen de kortste keren twee brandweerwagens, politiemannen voorbij rennen en een wagen van de waterongevallendienst voor rijden. “Dit is foute boel” dacht ik. En ‘Waarom gebeurt dit nou weer voor onze deur?” Sinds het ongeluk van M. in juni merk ik namelijk dat ik slecht tegen sirenes en ongelukken kan.

Eigenlijk wilde ik het dus helemaal niet zien en weten, maar toch bleef ik uit het raam kijken, nieuwsgierig naar wat er nu eigenlijk aan de hand was. Ondertussen zag ik mijn overburen ook voor het raam of op het balkon staan en verzamelde zich buiten een flinke menigte op de kade. Ramptoerisme. Een raar fenomeen eigenlijk. Want waarom sta je daar? Om een gewond of dood iemand te zien? Om te weten wat er aan de hand is? Terwijl ik dit bedacht, vond ik het ook wel weer mooi geweest. Ik moest nu toch echt gaan slapen.

Dus nestelde ik mij met een boek en een warme kruik in bed en probeerde te ontspannen. Niet al te lang daarna hoorde ik dat het steeds rustiger werd op straat en viel ik al snel in slaap.

Hoewel ik het dus eigenlijk niet wilde weten, won mijn nieuwsgierigheid het en checkte ik vanochtend toch diverse sites om er achter te komen wat er nu was gebeurd. Helaas was het inderdaad foute boel, zoals ik al dacht. Een Schotse toerist heeft voor onze deur het leven gelaten. Gatverdamme. Zijn vakantie is letterlijk in het water gevallen.

En voor ons wordt het hoog tijd om te verhuizen. Er gebeuren te veel rare dingen bij ons in de buurt en voor de deur.